Bir hesaba göre 2 milyon girişimcimiz var. Bunların 94 bini kadın girişimci. Tabii bu sayıya eczane sahipleri de dahil, savunma sanayiine yazılım geliştirenler de… Türkiye’de faaliyet gösteren 900 bine yakın şirket arasında ‘büyük‘ kategorisine girenlerin sayısı 3 bini bile bulmuyor. Ama girişimci olmak, hızla büyümek, başarı öyküsüyle diğerlerine rol model olmak isteyenlerin sayısı milyonları aşıyor.
Başarının sabit bir reçetesi var mı? Bence yok. Ama bu konudaki önerileri kulak arkası da etmemek gerekiyor. Ali Sabancı‘nın dediği gibi, girişimci olmakla girişken olmak arasında ciddi bir fark var. Süper bir fikriniz var ama şirketi gelecekte ayakta tutacak, büyütecek iş planınız yok! İş planınızın gerçekleşmesi sağlayacak, günlük yaşamda uygulanmasına imkan verecek bir analiziniz yoksa, mutla hayallerin hayal kırılığına yol açması nedeniyle kaçınılmaz.
Etrafımıza bir bakalım lütfen. Şikayetçi olmadığımız bir an bile yok. Övgü ise çok nadir. Şikayetlere kulak verip, ihtiyaçları saptayıp, inovatif ürün sunmak mümkün mü? Mümkün olduğunu hepimiz biliyoruz. Üstelik o inovatif ürünler için dev araştırma merkezlerine de ihtiyaç duyamayabiliriz. Kaliteli müşteri yapabilmek için farklılığını gösterecek, inovatif ürün sunmak bir zorunluluk haline geldi.
Türkiye gibi piyasa konuşllarının günden günde değiştiği bir ortamda en kolaş iş havlu atmak! Yukarıda değindiğim iki kavrama uzak kalanların, değişen koşullara rağmen motivasyonu sağlaması biraz zor gibi görünüyor. Yapılan ya da yapılacak işte motivasyonu kaybetmeden işe sarılmak, harcanan emeklerin karşılığını almanın en önemli koşulunu oluşturuyor.
Mevlana’nın bir sözü ile bitirmek istiyorum: Gittiğiniz yol size bir yere götürmez. Siz nereye gitmek istediğinizi biliyor musunuz? Biliyorsanız, yolunuz açık olsun…
